Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Scott Kelly + Stylianos Tziritas Trio @ Mo Better (17/1/2010)

Του Βασίλη Τσίγκα

Ήρθε, έπαιξε κι έφυγε… Προσπαθώ να καταλάβω γιατί. Γιατί ήρθε. Δεν μπορεί να είναι για τα λεφτά. Όσα και να πήρε, μου φαίνεται δύσκολο να δικαιολογούν ένα ταξίδι στην αντίθετη πλευρά της υδρογείου, για να παίξει 10 τραγούδια μπροστά σε (μάξιμουμ) 100 ανθρώπους σε ένα σκοτεινό μπαρ της Αθήνας. Ένα μπαρ, σαν το Mo Better, το οποίο –για να είμαστε ειλικρινείς- δεν είναι και κατάλληλο να φιλοξενήσει live εμφανίσεις.

Ο καθένας μπορεί να βρει κίνητρα. Πιθανότατα δεν θα μάθουμε αυτό που ενεργοποιεί τον Scott Kelly. Μπορεί, βέβαια, να είναι και το πολύ απλό: η απλή, καθαρή, αγνή καύλα του για την μουσική. Αυτή είναι, ίσως, που τον κινεί. Που τον σπρώχνει. Αυτή είναι, ίσως, που αναγκάζει 100 ανθρώπους να σταθούν μπροστά του και να σιωπήσουν. Δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τον σεβασμό τους. Τον θαυμασμό τους.

Το live του Kelly το βράδυ της Κυριακής (17/1) στο Mo Better, δεν διέφερε σημαντικά από αυτό του An, πριν από δύο χρόνια. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός, ότι αυτή τη φορά ο τραγουδιστής των Neurosis είχε μαζί του, πέρα από μια ακουστική και μια ηλεκτρική κιθάρα. Τη χρειάστηκε για να διασκευάσει το “Whiskey And Wimmen” του John Lee Hooker και το “Tecumseh Valley” του Townes Van Zandt.

Κατά τα άλλα; Η σιωπή των 100 ανθρώπων που αναφέρθηκε παραπάνω περιγράφει τα πάντα. Άλλωστε, τι άλλο να (μην) πεις, όταν ακούς το “I Can See You” από το στόμα του Kelly live;

Όσον αφορά το σχήμα Stylianos Tziritas Trio, που άνοιξε τη βραδιά, τα λόγια περισσεύουν. Πραγματικά, χρειάζεται πηγαίο ταλέντο και πλούσια έμπνευση για να καταφέρεις να προκαλέσεις πονοκέφαλο (σε σημείο να ψάχνεις παράθυρο να πηδήξεις) σε κάποιον σε μόλις μισή ώρα. Αν πρέπει να περιγράψω τους ήχους που έβγαιναν από το κλαρινέτο, το σαξόφωνο, τις μαγνητοταινίες και το στόμα του trio, θα έλεγα πως μου θύμισαν μια σκουπιδιάρα, δέκα γατιά που ουρλιάζουν και δώδεκα χορδές κιθάρας που έχουν υπέρ-τεντωθεί – όλα αυτά ταυτόχρονα. Καλό είναι να παίζεις μουσική για να παίζεις μουσική. Αρκεί, όμως, να παίζεις μουσική. Θορύβους μπορεί να παράγει ο καθένας…

Discordance Axis and Iron Monkey rare live vids

Του Γαβριήλ Φιλιππόπουλου

Από καιρό ήθελα να ανεβάσω αυτά τα δύο video που είχα ανακαλύψει στο youtube γιατί δείχνουν κάποια σπάνια live ντοκουμέντα από δύο συγκλονιστικές underground μπάντες όπως οι Discordance Axis και οι Iron Monkey.

Το πρώτο είναι ένα ολόκληρο live show των Discordance Axis στο Worchester της Αμερικής πίσω στο 1999 και το δεύτερο είναι το κομμάτι Bad Year των Iron Monkey, live στο Dynamo festival, πάλι πίσω στο 1999.

Δυστυχώς καμία από τις δύο μπάντες δεν υπάρχουν πια γιατί οι μεν πρώτοι διάλεξαν διαφορετικά μουσικά μονοπάτια (στο ίδιο grindcore/hardcore ύφος ωστόσο), οι δε δεύτεροι διαλύθηκαν μετά το θάνατο του τραγουδιστή τους, Johny Morrow. R.Ι.P.




Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Αρκεί να είσαι εδώ // Θέατρο Ράγες


Από το «Αλλού» στο «Εδώ» και πάλι πίσω
της Καλλιόπης Κουτρουμπή

Σε ατμόσφαιρα ονειρική και με διάθεση κωμική, η ομάδα «Αλλαχού» φτιάχνει μια ιστορία φανταστική∙ μια ιστορία, η οποία, μέσα από σκόρπιες αναμνήσεις, αριθμούς και σκέψεις, θέλει, αστειευόμενη, να μιλήσει για την εμμονή και την εξάρτηση.

Το «Αρκεί να είσαι εδώ» της Μέτης Παναγιωτοπούλου, αφηγείται την ιστορία της 'Ελμας, μιας νεαρής κοπέλας η οποία βρίσκεται υπό την επήρεια των συναισθηματικών της εξαρτήσεων. Μια υπερπροστατευτική και ελεγκτική μητέρα και ένας άντρας, ως το φαντασιακό μοντέλο του ερωτικού πόθου, είναι οι χαρακτήρες που οριοθετούν το χώρο δράσης, τοποθετώντας την Έλμα διαρκώς στο κέντρο του. Και έτσι, η ίδια, στην ενηλικίωσή της, βρίσκεται να κόβει τον ομφάλιο λώρο με την μητέρα της, αντικαθιστώντας τον με την εμμονική προσήλωση της στον ποθητό άντρα.

Την ιστορία της Έλμα θα την βρείτε σπασμένη σε κομμάτια. Η σκηνοθέτης Ζωή Ξανθοπούλου βρίσκει τον τρόπο να σχολιάζει το πάντα ενδιαφέρον θέμα των πολλαπλών αναγνώσεων μιας ιστορίας, προσκαλώντας το κοινό σε ένα διαδραστικό παιχνίδι συν- γραφής της παράστασης∙ η μοναδική «πλέξη» της κάθε παράστασης θα βρεθεί στα χέρια σας. Αρκεί να είστε εκεί!

Αλλαχού σημαίνει αλλού. Η ομάδα «Αλλαχού» δημιουργήθηκε το 2007. Με την όρεξη να διερευνήσει καλλιτεχνικούς τρόπους διαφυγής από το ενίοτε μονότονο «εδώ», η ομάδα αυτοσυστήνεται ως «μια ομάδα, αποτελούμενη από νέους ανθρώπους που πίστεψαν στις δυνατότητές τους, (…) και επιδιώκουν το πιο κοινότυπο ίσως πράγμα... να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους». Με αντικείμενό της το θέατρο και τον χορό, βοηθό της την φαντασία και οδηγό της το μεράκι και την σκληρή δουλειά η «Αλλαχού» αναζητά τις «γεύσεις, τα χρώματα και τα αρώματα» που θα χαρακτηρίσουν την ταυτότητά της. Η θεατρική παράσταση «Αρκεί να είσαι εδώ» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια του Off- Off Athens Theatre Festival, το καλοκαίρι του 2009. Φέτος, με αλλαγές στην σκηνοθεσία και την διανομή, το «Αρκεί να είσαι εδώ» δοκιμάζει και πάλι τις δυνάμεις του.

Αρκεί να είσαι εδώ

Κείμενο: Μέτη Παναγιωτοπούλου
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Ερμηνεύουν: Θεανώ Μεταξά, Θεώνη Κουτσουνάκη, Δημήτρης Κουρέας
Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Δημήτρης Κουρέας
Κινησιολογία: Μέτη Παναγιωτοπούλου

Promo Treiler 2010: Ναυσικά Ταραζή
http://www.youtube.com/watch?v=23UZD3uTgHA
Φωτογραφία: artworks visuals

Παραγωγή: Αλλαχού
allahougroup@hotmail.com

Παραστάσεις
11 Δεκεμβρίου 2009- 17 Ιανουαρίου 2010
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21:30

Θέατρο Ράγες
Κωνσταντινουπόλεως 82, Γκάζι
Εισιτήρια: 15 ευρώ γενική είσοδος, 10 ευρώ φοιτητικό
Τηλ. Κρατήσεων: 210 3452751

Στείλτε email με το όνομά σας στο contact@freequency.gr (με θέμα "Na eisai edw") και μπείτε στην κλήρωση 2 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση "Αρκεί να είσαι εδώ" (15, 16 ή 17 Ιανουαρίου 2010). Η κλήρωση για τους νικητές θα γίνει την Πέμπτη (14/1), στην εκπομπή της Καλλιόπης (17:00 - 19:00).
Tην Παρασκευή (15/1, 17:00) η Καλλιόπη θα φιλοξενήσει την κειμενογράφο της ομάδας Αλλαχού, Μέτη Παναγιωτοπούλου. "Για να μιλήσουμε για το "Αρκεί να είσαι εδώ" και να διαλέξουμε μαζί μουσικές!".