Live Review: ISIS + Transitional @ Fuzz Club 22 (22/11)

Των: Γαβριήλ Φιλιππόπουλου, Άρη Παναγόπουλου & Βασίλη Τσίγκα

Tο να ζήσει κάποιος την εμπειρία ενός live των Isis είναι αυτό που λένε και στο χωριό μας: «Once in a lifetime experience». Ορισμένοι (όπως ο Γαβριήλ Φιλιππόπουλος) έχουν ζήσει δύο φορές αυτήν την εμπειρία. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι, τους οποίους μισούμε θανάσιμα, οι οποίοι έχουν δει και εκείνη τη φανταστική συναυλία στο Ρόδον (εποχής Panopticon). Ας είναι. Στο προκείμενο. Η συναυλία ήταν απλά σ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ή. Από όλες τις απόψεις. Ίσως ήταν από τις πιο πλήρεις συναυλίες που θα μπορούσαμε να είχαμε παρακολουθήσει ever. Το νέο Fuzz Club είναι ένας πολύ όμορφος χώρος, με μεγάλη χωρητικότητα κάτι που βοήθησε τον πολύ (είναι η αλήθεια ) κόσμο να παρακολουθήσει άνετα και ανθρώπινα τη συναυλία.

Η βραδιά ξεκίνησε με τους Άγγλους Transitional. Είχαμε ακούσει ελάχιστα πράγματα από το MySpace τους και μας είχαν φανεί απίστευτα βαρετοί. Δεν μας απογοήτευσαν. Ήταν βαρετοί μέχρι θανάτου. Ανούσια riffs (?) και γενικά πολύ κακό για το τίποτα. Ενδεικτικά να αναφερθεί ότι από τα 6 τραγούδια που έπαιξαν άξιζαν κάτι μόνο τα 2 τελευταία. Επίσης, το ότι, έστω για τα live, δεν έχουν drummer στη σκηνή αλλά έναν υπολογιστή καταλογίζεται στα μειονεκτήματά τους.

Η ώρα είχε φτάσει 22:30 όταν οι Αμερικάνοι πάτησαν στη σκηνή. Όλοι, όπως τους θυμόμασταν, εκτός από τον Αaron Turner (κιθάρα/φωνή) ο οποίος πλέον μοιάζει πιο πολύ με Yeti παρά με άνθρωπο. Από εκεί και πέρα δεν θυμόμαστε πολλά πράγματα αφού συνήλθαμε από τη σφαλιάρα που φάγαμε περίπου μιάμιση ώρα μετά όταν και τελείωσε η συναυλία. Το σετ ήταν βασισμένο στον τελευταίο δίσκο, Wavering Radiant, με τα κομμάτια να παίζονται 3 φορές πιο δυνατά και πιο έντονα κάτι που βοήθησε την συναισθηματική μας κατάσταση να φτάσει σε άλλα στάνταρ κορύφωσης. Επίσης κάτι που έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι πλέον ο κόσμος αποδέχεται τα κομμάτια από τους δύο τελευταίους δίσκους και κοπανιέται εξίσου όπως με τα παλιά.

Οι ίδιοι οι Isis έδειχναν να το καταδιασκεδάζουν παρόλη την σοβαροφάνεια τους και το απροσπέλαστο στήσιμο πάνω στη σκηνή. Όλοι τους χτυπιόντουσαν σαν να μην υπάρχει αύριο με μπροστάρη τον Turner, ο οποίος απέδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι τεράστιος μουσικός.

Μετά από τέτοια live δεν μπορείς παρά να γίνεσαι καλύτερος ακροατής και πιο σκεπτόμενος άνθρωπος γενικότερα. Με δύο λόγια, μετά από τέτοια live νιώθεις πιο «καθαρός». Και τα σχόλια που ακούστηκαν από πολλούς ότι δεν έπαιξαν το Celestial ή το The Beginning and the End ή το So Did We (βάλτε ο καθένας τον τίτλο του αγαπημένου του Isis τραγουδιού) είναι για εσωτερική κατανάλωση. Το live ήταν φανταστικό και πέρα από κάθε προσδοκία.

Setlist (κατά προσέγγιση)
Hall of The Dead
Stone To Wake A Serpent
Dulcinea
20 minutes/ 40 years
Ghost Key
Backlit
Threshold of Transformation
______

Carry
Altered Course